Almere had behoefte aan romantiek. En toen was daar een projectontwikkelaar die droomde van kastelen. En dus werd de kunst afgekeken bij het van oorsprong 13de-eeuwse Château Jemeppe in de Belgische Ardennen, werden er authentieke steentjes verscheept naar een plek naast de A6, en kon men aan de slag. Het polderkasteel, eigentijds want door alle eisen die er aan gesteld werden was het voorbeeldkasteel onherstelbaar verbeterd, moest dienen als trouwlocatie, conferentieoord en hotel.

Almere op de tekentafel vertoonde nog geen duidelijk stadshart. De mensen van het Projektburo Almere vonden wel dat er een clustering moest zijn van belangrijke voorzieningen, maar hoe dat centrum eruit moest gaan zien, was onduidelijk. Men was het er wel over eens dat het centrum zowel behoeftenvoorziening als lokaas moest worden.

Almere heeft een officieel museum: De Paviljoens, dat vermaard is in de wereld van de moderne kunst. De Paviljoens kent een bewogen geschiedenis die in 1987 begint met de presentatie van het werkplan 'Kunst in de Polder'. Het plan vormde de basis voor het Almeerse kunstbeleid. Ruimte voor kunst, letterlijk en figuurlijk, was de rode draad. Wat daarbij hoorde was 'een alternatief groeiend museum.'Het stadsbestuur wilde klein beginnen.

De Energienaald van beeldend kunstenaar Jan van Munster is een baken in de stad. Het heeft wel even geduurd voordat de lichtgevende Energienaald - 55 meter hoog, 5500 kilo zwaar - een vaste stek vond. In oktober 1984 werd de Energienaald op het Leeuwardenplein geplaatst. Het Leeuwardenplein was het laagste punt in Stad. En de Naald het hoogste. Vandaar de keuze voor het Leeuwardenlein. De bewoners waren er minder gelukkig mee. 'Hij zwiept,' constateerden de bewoners.'Blijft tie staan of valt tie op mijn huis?'. De Energienaald wordt verplaatst naar het Stadhuisplein.